Οι επιστήμονες και αστροφυσικοί κατάφεραν να "μετρήσουν" ένα αστέρι κατά την διάρκεια της γέννησής του.

Ο όγκος είναι σχετικός, αλλά η "ηχώ" ή αλλιώς η αντανάκλαση από το φως που μπορεί να εκπέμπει μπορεί να δώσει εκπληκτικά αποτελέσματα. Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν αυτή την αρχή για να μελετήσουν ένα αστέρι  τόσο μακρινό ώστε να μην μπορεί να θεωρηθεί έως και σήμερα προσεγγίσιμο. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές ενδιαφέρονται για τον υπολογισμό του όγκου των νεαρών αστεριών καθώς και των πρωτοπλανητικών δίσκων τους. Αυτοί οι δίσκοι αερίου και σκόνης είναι περιοχές όπου οι μελλοντικοί πλανήτες θα σχηματιστούν κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών.

Χάρη της θεωρία της ειδικής σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν, γνωρίζουμε ότι το φως ταξιδεύει με σταθερή ταχύτητα. Για να προσδιορίσουμε  μια δεδομένη απόσταση, οι αστρονόμοι μπορούν να πολλαπλασιάσουν την ταχύτητα του φωτός από τη στιγμή εκείνη που το φως χρειάζεται για να ταξιδέψει από το ένα σημείο στο άλλο.

Όταν το κεντρικό αστέρι λοιπόν φωτίζει, μερικό  από το φως χτυπά τη γύρω από το δίσκο περιοχή, προκαλώντας μια καθυστέρηση ή αλλιώς "ηχώ". Επιστήμονες μέτρησαν το χρόνο που χρειάστηκε στο φως που προέρχεται απευθείας από το αστέρι  να φθάσει στη Γη, σε συνδυασμό με την "ηχώ" αυτή. Η παρούσα μελέτη αφορά το  YLW 16Β, το οποίο βρίσκεται περίπου 400 έτη φωτός από τη Γη. Το YLW 16Β θα έχει περίπου την ίδια μάζα με τον ήλιο μας, αλλά σε ένα εκατομμύριο χρόνια, είναι απλά ένα μωρό σε σύγκριση με τον 4,6 δισεκατομμυρίων ετών ήλιο του πλανητικού μας συστήματος.