Ως την «γη της –επαγγελματικής- επαγγελίας» αντιμετωπίζουν οι νέοι στην Ελλάδα –και προφανώς όχι μόνο- την τεχνολογία. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα στη χώρα μας ένας στους τρεις νέους, που ανήκει στη λεγόμενη «Γενιά Υ» (σσ τα άτομα που έχουν γεννηθεί μεταξύ 1980-2000) θέλει να εργαστεί στην Πληροφορική.

Συγκεκριμένα, για τους εκπροσώπους της εν λόγω γενιάς οι πλέον ελκυστικοί κλάδοι απασχόλησης είναι: οι εταιρείες Υψηλής Τεχνολογίας και Πληροφορικής, η Βιομηχανία, οι Τράπεζες, Χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, οι Εταιρείες Συμβούλων, οι Εταιρείες Ενέργειας/Μεταφορών και Τηλεπικοινωνιών και ο Τουρισμός. Στον αντίποδα, ο Αγροτικός Τομέας, οι Κατασκευές και η Βαριά Βιομηχανία έχουν τη μικρότερη σχετικά προτίμηση των νέων φοιτητών και αποφοίτων.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις είναι μερικά μόνο από τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει η νέα ετήσια έρευνα, που πραγματοποιεί το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύμφωνα με την έρευνα, οι εκπρόσωποι της Γενιάς Υ στην Ελλάδα –να σημειωθεί ότι διεθνώς είναι η μεγαλύτερη αριθμητικά γενιά- θα προτιμούσαν να εργάζονται σε μια μεγάλη, ελληνική, ιδιωτική εταιρεία κατά προτίμηση από τον κλάδο της Πληροφορικής.

Συγκεκριμένα, η συντριπτική πλειοψηφία (66%) επιθυμεί να εργαστεί σε εταιρεία του ιδιωτικού τομέα, ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά παρουσιάζονται στις κατηγορίες των οργανισμών του ευρύτερου δημόσιου τομέα και των ΜΚΟ (6%). Χαμηλά είναι και τα ποσοστά για το δημόσιο (12%) και την αυτοαπασχόληση (10%).

Όσον αφορά το μέγεθος της ιδανικής εταιρείας-εργοδότη, πάνω από το ένα τρίτο των νέων (35%) θέλει να απασχοληθεί σε μεγάλες (μέχρι 200 άτομα) και το 35% σε πολύ μεγάλες επιχειρήσεις. Σε μικρομεσαία επιχείρηση (μέχρι 70 άτομα) θα ήθελε να εργαστεί το 25%, ενώ σε μικρή, οικογενειακή επιχείρηση (έως 10 άτομα) το 5%.

Όσον αφορά την εθνικότητα, η πλειοψηφία των νέων στην Ελλάδα (77%) θα προτιμούσε να εργαστεί σε ελληνική εταιρεία, ποσοστό σημαντικά αυξημένο σε σχέση με τα προηγούμενα έτη που το ποσοστό αυτό ήταν γύρω στο 50%.

Ιδανικοί εργοδότες

Η έρευνα αποκαλύπτει, εξάλλου, ποιες συγκεκριμένες εταιρείες επιλέγουν οι εκπρόσωποι της γενιάς Υ στην Ελλάδα. Οι δέκα εταιρείες, που σε ανοικτή ερώτηση επιλογής, οι Μillennials επέλεξαν ως Ιδανικούς μελλοντικούς εργοδότες, με σειρά κατάταξης είναι οι: Google, Σκλαβενίτης, Παπαστράτος – Philip Morris International, Καπνοβιομηχανία Καρέλια, Mondelēz, Coca-Cola, Microsoft και ΟΤΕ – Cosmote (ισοψήφισαν), Nestlé και Lidl Ελλάς.

Αναφορικά με τις αμοιβές των νέων στην Ελλάδα, σύμφωνα με την έρευνα, ένα ποσοστό 64% των ερωτηθέντων αμείβεται με μέσο μηνιαίο καθαρό μισθό έως 850 ευρώ. Εξάλλου, ένας στους τρεις έχει μισθό οριακά 500 ευρώ, ενώ μόνο το 14% λαμβάνει μισθό άνω των 1.200 ευρώ.

Όσον αφορά τη σχέση των νέων στην Ελλάδα με την επιχειρηματικότητα, το 35% -σύμφωνα με την έρευνα- έχει επιχειρηματικό προσανατολισμό, με το 36% να δηλώνει ότι έχει κάποια επιχειρηματική ιδέα στο μυαλό του.
Προβλήματα στην εργασία

Προβλήματα στην εργασία


Ωστόσο οι περισσότερες θέσεις εργασίας που ανακοινώνουν οι μεγαλύτερες εταιρίες στον χώρο της πληροφορικής στην Ελλάδα αφορούν κυρίως άτομα που είδη κατέχουν μακροχρόνια (τουλάχιστον άνω των 2-3 χρόνων) εμπειρία στον κλάδο, οπότε είναι αποτρεπτικές για τους νέους που τώρα θέλουν να εργαστούν δίχως όμως να κατέχουν την εμπειρία αυτή.

Στην προσπάθεια των εταιριών μείωσης του κόστους παραγωγής και αύξησης των κερδών τους σε μια εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης, ελάχιστες είναι αυτές που διαθέτουν τα κεφάλαια αυτά που θα τους δώσουν την δυνατότητα να εκπαιδεύσουν το προσωπικό τους αφιερώνοντας χρόνο στην  ενδοεταιρική επιμόρφωση και ανάπτυξη.

Με ελάχιστες ίσως από τις εταιρίες να έχουν αυτό τον προσανατολισμό, οι περισσότερες δεν ικανοποιούν κάποιο από τα κριτήρια ανάπτυξης και καινοτομίας, πραγματοποιώντας λάθη που κάνουν επιτυχημένες επιχειρήσεις να εξαφανίζονται όπως για παράδειγμα Πειραϊκή-Πατραϊκή, Φιξ, πρόσφατα ο Μαρινόπουλος και αρκετές ακόμα που είναι συνδεδεμένες με την χρεοκοπία.

Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες εταιρίες που αναφέραμε με την μεγαλύτερη προτίμηση δεν είναι  εταιρίες Ελληνικών συμφερόντων.

Σύμφωνα με  τον καθηγητή, διευθυντή του  Executive MBA στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών,
κ.Δημήτρη Μπουραντά, στο άρθρο του  Τα λάθη που σκοτώνουν πετυχημένες επιχειρήσεις , καθιστά σαφέστατα ότι η αλαζονεία, ο εφησυχασμός, οι συνταγές επιτυχίας του παρελθόντος και άλλα που μπορείτε να ανακαλύψετε μέσα στο άρθρο του,  έχει ένα και μόνο κοινό παράγοντα, την έλλειψη καινοτομίας και εκπαίδευσης.

Τα λάθη των υποψηφίων

Δεν είναι όμως μόνο οι εταιρείες που κάνουν λάθη. Μέσα στο πλαίσιο εύρεσης εργασίας, σε ένα σκληρά ανταγωνιστικό περιβάλλον που η καθημερινότητα μας έχει επιβάλει μέσα από την οκταετή συνεχόμενη οικονομική κρίση, οι υποψήφιοι επιζητούν το "άπιαστο όνειρο"  την εργασία σε κάποια από τις μεγάλες εταιρίες.

Αυτό είναι κυρίως το γνώρισμα από τα μεγάλα ψέματα που έχουμε, ουσιαστικά μας έχουν περάσει στο υποσυνείδητο μας, σχετικά με την Πληροφορική και την επιτυχημένη καριέρα και οδηγούν πολλούς νέους στο εξωτερικό(BrainDrain). Αναφερόμαστε άλλωστε εκτενέστερα στο άρθρο μας BrainDrain Δεν επιστρέφει στην Ελλάδα το ανθρώπινο Κεφάλαιο
 
Ψέματα μιας "επιτυχημένης" καριέρας:


Ψέματα μιας "επιτυχημένης" καριέρας:
Όλα μπορούν να καταταγούν σε μια ενιαία ιεραρχία. Ακριβώς!
1) Είναι καλύτερα να ολοκληρώσετε πρώτα στην τάξη αποφοίτησής σας του σχολείου (μακάρι να το κάνατε σε δευτερόλεπτα), θα είναι καλύτερο να πάτε στο Πρώτο πανεπιστήμιο από το κάποιο δεύτερου επιπέδου.

2) Είναι καλύτερα να πάτε για δουλεία σε μια πρώτη εταιρεία (όπου η πρώτη βαθμίδα σημαίνει εταιρείες που έχετε ακούσει όπως Google ή Amazon) από τη δεύτερη βαθμίδα.

3) Όσο υψηλότερα καταταγείτε  σε αυτή τη σκάλα ιεραρχίας, τόσο πιο ευτυχισμένος θα είστε.

4) Οι νικητές είναι οι πιο ευτυχισμένοι. Οι επιλαχόντες είναι, αλλά απλά μένουν αρκετά χαρούμενοι.

5) Εάν πέσετε από αυτή τη σκάλα εντελώς, θα είστε άθλιοι.

6) Μόνο οι ταλαντούχοι άνθρωποι πρέπει να μπουν σε ένα διαγωνισμό. Όλοι ανταγωνίζονται για τα ίδια πράγματα και μετρούν τον εαυτό τους βάσει του τρόπου με τον οποίο στοιβάζονται.

7) Δεδομένου ότι όλοι γνωρίζουν τι κερδίζουν και χάνουν, η οικογένεια και οι φίλοι και η κοινωνική σας κατάσταση καθορίζονται από το πόσο είστε διατεθειμένοι να κερδίζετε.

Για να καταλάβετε το πόσο τα μεγάλα ψέματα έχουν μείνει στο μυαλό μας ένας από τους μηχανικούς της Google που παραιτήθηκαν ο James Whittaker αναφέρει χαρακτηριστικά
“Σε ένα περιβάλλον πληροφορικής δεν χρειάζεται να είσαι μέρος του εσωτερικού κύκλου μιας μεγάλης εταιρίας, για να πετύχεις. Δεν χρειάζεται να παίρνετε τους εαυτούς σας ως τυχεροί για να δημιουργήσετε  σε ένα τρομερό σχέδιο για να έχετε μια μεγάλη καριέρα. Όποιος έχει ιδέες ή δεξιότητες που μπορούν να συμβάλουν μπορεί να εμπλακεί. Είχα πολλές ευκαιρίες να εγκαταλείψω την Google, αλλά ήταν δύσκολο να φανταστώ ένα καλύτερο μέρος για να εργαστείς.”

Τι πραγματικά όμως ωθεί τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν την "γη της –επαγγελματικής- επαγγελίας" τους; 
Σύμφωνα με το άρθρο του  Michael Wolfe στο "Why do people quit their jobs at dream companies like Facebook or Google?" αυτό έχει να κάνει σχετικά με τους παρακάτω λόγους

1) Δεν απολαμβάνουν  την πολιτική  και η έλλειψη αντίκτυπου της δουλείας τους σε μια μεγάλη επιχείρηση, έστω και αν η συμμετοχή τους είναι για πολύ καιρό μεγάλη, όπως θα μπορούσαν να αισθάνονται πιο εύκολα τα αποτελέσματα της δουλειάς τους σε μια μικρότερη.

2) Έχουν  μια μεγάλη ιδέα για τη δική τους εταιρεία και θέλουν να ξεφύγουν από μόνοι τους και να κάνουν την δική τους εκκίνηση.

3) Είναι παθιασμένοι με την εκμάθηση μιας νέας τεχνολογίας ή αγοράς και θέλουν να συμμετάσχουν σε μια λιγότερο γνωστή εταιρεία που επικεντρώνεται σε αυτήν την περιοχή.

4) Έχουν άρρωστους γονείς ή σύζυγο με ευκαιρία εργασίας σε άλλη πόλη. Η μετάβαση σε αυτή την πόλη θα ήταν καλύτερο για την οικογένειά τους.

5) Συνειδητοποιούν ότι δεν θα είναι νέοι για πάντα και θέλουν να πάρουν ένα χρόνο για να ταξιδέψουν στον κόσμο  και να έχουν κάποιες περιπέτειες πριν εγκατασταθούν.

6) Έχουν απλά βαρεθεί να εργάζονται στην ίδια εταιρεία με τους ίδιους ανθρώπους και θέλουν να δοκιμάσουν κάτι νέο για να προσθέσουν κάποια ποικιλία στη ζωή τους.

 Πίσω στα Ελληνικά δεδομένα τώρα, αναφέραμε ότι η σχέση των νέων στην Ελλάδα με την επιχειρηματικότητα, αντανακλά το 35%  να έχει επιχειρηματικό προσανατολισμό, ενώ το 36% να δηλώνει ότι έχει κάποια επιχειρηματική ιδέα στο μυαλό του.  Δηλαδή το 71% των νέων θέλει να εμπλακεί με την επιχειρηματικότητα και ίσως να το καταφέρει.

Παρόλα αυτά όμως μόνο ένα μικρό ποσοστό θα παρουσιαστεί πραγματικά καινοτόμο ενώ το μεγαλύτερο απλά θα "αντιγράψει" μια ιδέα του εξωτερικού.Με 90 εκατομμύρια ευρεσιτεχνίες βρίσκονται στο στο site της EPO  θα είναι αρκετά εύκολο.

Ένα ακόμα από τα λάθη των υποψηφίων είναι η απερίσκεπτη αποστολή βιογραφικών τους για οποιαδήποτε θέση εργασίας του κλάδου πληροφορικής και αν εμφανιστεί και σε οποιονδήποτε. Σύμφωνα με τον συν-ιδρυτή του kariera.gr Θεόφιλο Βασιλειάδη, πλέων μέλος της αμερικάνικης πολυεθνικής CareerBuilderο μετά την εξαγορά του, "ο όγκος των βιογραφικών που έχουν στα χέρια τους είναι τεράστιος".

Αυτό δίνει την δυνατότητα σε εταιρίες να "ξεσκονίσουν" μεγάλες βάσεις δεδομένων με αλγορίθμους επεξεργασίας BigDATA με μεγάλους χαμένους, φυσικά τους υποψήφιους. Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με τα BigDATA  στο άρθρο μας "Τι είναι τα Big Data  ".

 Σύμφωνα με τους ειδικούς  στα θέματα ανθρώπινου δυναμικού και πρόσληψης προσωπικού σε μεγάλες εταιρίες τρία είναι τα βασικά κριτήρια πρόσληψης:
Εξωτερική εμφάνιση και γενικότερη παρουσίαση: 0%-10% .
Επαγγελματική  εμπειρία, μόρφωση, γνώσεις: 10%-25%.
Ταμπεραμέντο, ωριμότητα, επιμονή (δηλ. συμπεριφορές): 75%-80%

Δηλαδή η τελική επιτυχία εξαρτάτε από  χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του υποψηφίου και όχι από κάποιον άλλο παράγοντα, κατά ένα μεγάλο μέρος. Επιπρόσθετα ο μέσος χρόνος ανάγνωσης ενός βιογραφικού κυμαίνεται από 5-10 δευτερόλεπτα!

Οι κορυφαίοι επαγγελματίες στην επιλογή και διαχείριση προσωπικού γνωρίζουν ότι ορισμένες φορές είναι πιο αποτελεσματικό και αποδοτικό να τροποποιήσει κανείς ελαφρά τις απαιτήσεις μιας θέσης εργασίας, παρά να προσπαθεί να βρει τον ‘ιδανικό’ υποψήφιο (superman), που ίσως και να μην υπάρχει.

Κατά συνέπεια η αποστολή του βιογραφικού σας καλύτερα να παραμείνει μια προσωπική υπόθεση και απόφαση παρά μια αναζήτηση ενός ίσως "άσχετου" υπαλλήλου μιας επιχείρισης.