Σύμφωνα με τη μυθολογία το σκάκι εφευρέθηκε από τον βραχμάνο Sissa για να διασκεδάσει και να διδάξει τον βασιλιά του. Ο ευγνώμων μονάρχης του ζήτησε να πει τι αντάλλαγμα θα ήθελε και ο φιλόσοφος άντρας ζήτησε  να τοποθετήσει ο βασιλιάς ένα κόκκο ρύζι στο πρώτο τετράγωνο της σκακιέρας, δύο στο δεύτερο, τέσσερις στο τρίτο, και ούτω καθεξής, διπλασιάζοντας την ποσότητα του ρυζιού μέχρι το 64ο τετράγωνο.

Ο βασιλιάς συμφώνησε αμέσως και έτσι ήταν ο πρώτος άνθρωπος ο οποίος διδάχτηκε το πολύτιμο -αν και ταπεινωτικό - μάθημα της εκθετικής αύξησης. Το αίτημα του Sissa ισοδυναμούσε με 2^64 -1= 18.446.744.073.709.551.615 κόκκους ρυζιού, αρκετούς για να καλυφθεί όλη η Ινδία αρκετές φορές.

Το 1965 ο πρωτοπόρος των υπολογιστών Gordon E. Moore παρατήρησε ότι η πυκνότητα των τρανζίστορ στα τσιπ διπλασιάζονταν  κάθε χρόνο κατά τη δεκαετία του 1960,  και προέβλεψε ότι αυτή η τάση θα συνεχιζόταν. Αυτή η πρόβλεψη η οποία μετριάστηκε σε διπλασιασμό κάθε 18 μήνες και επεκτάθηκε στην ταχύτητα των υπολογιστών, είναι γνωστή ως νόμος του Moore . Διατηρεί την ισχύ αξιοσημείωτα καλά επί 40 χρόνια. Και αυτές είναι οι δύο βασικές αιτίες για την έκρηξη της τεχνολογίας των πληροφοριών τις περασμένες δεκαετίες: ο νόμος του Moore και αποδοτικοί αλγόριθμοι.

Θα φαινόταν ότι ο νόμος του Moore δίνει αντικίνητρα για την ανάπτυξη πολυωνυμικών αλγορίθμων. Στο κάτω-κάτω εάν ένας αλγόριθμος είναι εκθετικός γιατί δεν περιμένουμε μέχρι τον να κάνει εφικτό ο νόμος του Moore ;

Στην πραγματικότητα όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο νόμος του Moore αποτελεί ένα τεράστιο κίνητρο για την ανάπτυξη αποδοτικών αλγορίθμων επειδή τέτοιοι αλγόριθμοι είναι απαραίτητοι προκειμένου να εκμεταλλευτούμε την εκθετική αύξηση της ταχύτητας των υπολογιστών.

Ωστόσο για να αντανακλά το νόμος του Moore στον κόσμο χρειαζόμαστε αποδοτικός αλγόριθμος. Και αυτό γιατί οι εκθετικοί αλγόριθμοι παρουσιάζουν μία πολυωνυμική αργή πρόοδο ενώ οι πολυωνυμικοί αλγόριθμοι προοδεύουν εκθετικά γρήγορα, όπως γνώριζε πολύ καλά ο Sissa . 

Η εκθετική αύξηση δεν μπορεί να διατηρείται επ' άπειρον στο πεπερασμένο κόσμο μας,   εξαντλείται και ο νόμος  του Moore θα σταματήσει να διπλασιάζει την ταχύτητα των υπολογιστών αφού το μέγεθος των τσιπ θα φτάσει στο επίπεδο του ατόμου. Τότε η πρόοδος θα βασίζεται στην αλγοριθμική επινοητικότητα ή διαφορετικά σε καινοτόμες ιδέες όπως είναι οι κβαντικοί υπολογιστές.